داروهای آلرژی: گزینه های درمانی که باید بشناسید

داروهای آلرژی به صورت قرص، مایع، استنشاقی، افشانه بینی، قطره چشمی، کرم های پوستی و فرم تزریقی در دسترس هستند. برخی از آن ها بدون نسخه و بعضی دیگر تنها با نسخه در دسترس اند. در متن حاضر، خلاصه ای از انواع داروهای آلرژی و نحوه کاربرد آن ها آورده شده است.

آنتی هیستامین ها

آنتی هیستامین ها مسدود کننده هیستامین هستند- یک ماده شیمیایی ایجاد کننده علامت که در اثر واکنش آلرژیک توسط سیستم ایمنی بدن آزاد می شود.

قرص و مایع

آنتی هیستامین های خوراکی، بدون نسخه و با نسخه در دسترس هستند. آن ها آبریزش بینی، خارش یا آبکی شدن چشم ‌ها، کهیر، تورم و سایر علائم و نشانه آلرژی را تسکین می بخشند. از آنجا که برخی از این داروها می توانند باعث خواب آلودگی و خستگی شوند، در صورت رانندگی یا انجام فعالیت هایی که به هوشیاری نیاز دارند، باید با احتیاط مصرف شوند.

آنتی هیستامین هایی که باعث خواب آلودگی می شوند شامل موارد زیر هستند:

• دیفن هیدرامین
• کلرفنیرامین

این آنتی هیستامین ها خواب آلودگی بسیار کمتری در پی دارند:

• سیتریزین (Zyrtec, Zyrtec Allergy)
• دس لوراتادین (Clarinex)
• فکسوفنادین (Allegra, Allegra Allergy)
• لووسیتریزین (Xyzal, Xyzal Allergy)
• لوراتادین (Alavert, Claritin)

افشانه بینی

افشانه های بینی آنتی هیستامین، به تسکین عطسه، خارش یا آبریزش بینی، احتقان سینوس و ترشحات پشت حلق کمک می کند. عوارض جانبی اسپری بینی آنتی هیستامین، ممکن است شامل طعم تلخ آن، خواب آلودگی یا احساس خستگی باشد. اسپری های بینی آنتی هیستامین تجویزی عبارت اند از:

• آزلاستین (Astelin, Astepro)
• اولوپاتادین (Patanase)

قطره چشمی

قطره های چشم آنتی هیستامین- بدون نسخه و یا تجویزی- می توانند باعث خارش، قرمزی و تورم چشم شوند. این قطره ها ممکن است ترکیبی از آنتی هیستامین ها و داروهای دیگر باشند.

عوارض جانبی آن ها ممکن است شامل سردرد و خشکی چشم باشد. اگر قطره های آنتی هیستامین باعث سوزش چشمتان می شوند، قبل از استفاده، آن ها را در یخچال نگهداری کنید یا از قطره های اشک مصنوعی استفاده کنید. نمونه های آن عبارتند از:

• کتوتیفن (Alaway, Zaditor)
• اولوپاتادین (Pataday, Patanol, Pazeo)
• فنیرامین و نفازولین (,Visine, Opcon-A سایرین)

قرص هیدروکسی زین

قرص هیدروکسی زین (Hydroxyzine) برای درمان خارش و آلرژی مصرف می‌شود. همچنین از این دارو در درمان اضطراب و تنش عصبی، به عنوان آرام‌بخش قبل از بیهوشی عمومی، کاهش عوارض قطع مصرف مواد مخدر و الکل، کنترل خارش‌ های آلرژیک از جمله کهیر مزمن و کنترل تهوع استفاده می‌گردد. این دارو به دلیل داشتن خاصیت ضد حساسیت اثر آرام‌بخش و خواب‌ آور دارد.

داروهای ضد احتقان

از داروهای ضد احتقان برای تسکین سریع و موقتی احتقان بینی و سینوس استفاده می شود. آن ها می توانند باعث مشکل خواب، سردرد، افزایش فشار خون و تحریک پذیری شوند و برای افرادی که فشار خون بالا، بیماری های قلبی- عروقی، گلوکوم یا پرکاری تیروئید دارند، توصیه نمی شود.

قرص و مایع

داروهای ضد احتقان خوراکی، احتقان بینی و سینوس ناشی از تب یونجه (رینیت آلرژیک) را تسکین می دهد. بسیاری از داروهای ضد احتقان مانند پسودوافدرین (سودافد) بدون نسخه در دسترس هستند.

تعدادی از داروهای آلرژی خوراکی، حاوی ماده ضد احتقان و آنتی هیستامین هستند، همچون:

• سیتریزین و پسودوافدرین  (Zyrtec-D 12 Hour)

• دس لوراتادین و پسودوافدرین (Clarinex-D)
• فکسوفنادین و پسودوافدرین (Allegra-D)
• لوراتادین و پسودوافدرین (Claritin-D)

اسپری و قطره بینی

اسپری و قطره های ضد احتقان بینی، گرفتگی بینی و سینوس را- در صورتی که فقط برای مدت کوتاهی استفاده شوند- تسکین می دهند. استفاده مکرر این داروها- بیش از سه روز متوالی- ممکن است منجر به چرخه ای شود که احتقان عود کند یا بدتر شود. نمونه های آن عبارتند از:

• اکسی متازولین (Afrin)
• تتراهیدروزولین  (Tyzine)

کورتیکواستروئیدها

کورتیکواستروئیدها با سرکوب التهاب مربوط به آلرژی، علائم را تسکین می دهند.

افشانه بینی

اسپری های کورتیکواستروئیدی باعث جلوگیری و تسکین عطسه و آبریزش بینی می شوند. عوارض جانبی آن ها می تواند شامل طعم ناخوشایند، سوزش و خونریزی بینی باشد. نمونه های آن عبارتند از:

• بودزوناید (Rhinocort)
• فلوتیکازون فوروات (Flonase Sensimist)
• فلوتیکازون پروپیونات (تسکین بخش آلرژی Flonase)
• مومتازون (Nasonex)
• تریامسینولون (Nasacort Allergy 24 Hour)

برای افرادی که از احساس مایع در گلویشان و یا طعم نامطبوع این اسپری ها ناراحت می شوند، دو فرمول آئروسل وجود دارد:

• بکلومتازون (Qnasl)
• سیکلزوناید (Zetonna)

استنشاقی

کورتیکواستروئیدهای استنشاقی اغلب هر روز و به عنوان بخشی از درمان آسم یا واکنش های ناشی از حساسیت زایی آلرژن ها استفاده می شوند. عوارض جانبی آن ها جزئی است و می تواند شامل تحریک دهان، گلو و عفونت های مخمری دهان باشد.

بعضی از استنشاقی ها، کورتیکواستروئیدها را با برونکودیلاتیلاتورهای طولانی اثر ترکیب می کنند. استنشاقی های تجویزی شامل موارد زیر هستند:

• بکلومتازون  (Qvar Redihaler)
• بودزوناید (Pulmicort Flexhaler)
• سیکلزوناید (Alvesco)
• فلوتیکازون (Flovent)
• مومتازون  (Asmanex Twisthaler)

قطره چشمی

در صورت مؤثر نبودن سایر مداخلات پزشکی برای از بین بردن خارش، قرمز یا آبکی شدن چشم، از قطره های چشمی کورتیکواستروئیدی استفاده می شود. چشم پزشک، معمولاً به دلیل خطر بروز مشکلاتی چون آب مروارید، گلوکوم و عفونت، استفاده از این قطره ها را تحت کنترل قرار می دهد. نمونه های آن عبارتند از:

• فلورومتولون  (Flarex, FML)
• لوتپردنول (Alrex, Lotemax)
• پردنیزولون (Omnipred, Pred Forte و سایرین)

قرص و مایع

کورتیکواستروئیدهای خوراکی برای درمان علائم شدید ناشی از انواع واکنش های آلرژیک استفاده می شوند. مصرف طولانی مدت آن ها می تواند باعث ایجاد آب مروارید، پوکی استخوان، ضعف عضلانی، زخم معده، افزایش قند خون (گلوکز)، تاخیر در رشد کودکان و همچنین وخیم تر شدن فشار خون بالا شود.

کورتیکواستروئیدهای خوراکی تجویزی شامل موارد زیر است:

• پردنیزولون (Prelone)
• پردنیزون (Prednisone Intensol, Rayos)
• متیل پردنیزولون  (Medrol)

پمادهای پوستی

پمادهای کورتیکواستروئیدی، واکنش های آلرژیک پوست مانند خارش، قرمزی یا پوسته پوسته شدن آن را تسکین می بخشند. برخی از پمادهای کورتیکواستروئیدی ضعیف، بدون نسخه در دسترس هستند اما قبل از استفاده از این داروها (به مدت بیش از چند هفته) با پزشک خود مشورت کنید.

عوارض جانبی آن ها می تواند شامل تغییر رنگ و تحریک پوست باشد. استفاده طولانی مدت، به ویژه از داروهای قوی تر کورتیکواستروئیدی، می تواند باعث نازک شدن پوست و سطح غیرطبیعی هورمون ها شود. نمونه های آن عبارتند از:

• بتامتازون  (Dermabet, Diprolene, others)
• دزوناید  (Desonate, DesOwen)
• هیدروکورتیزون (Locoid, Micort-HC, others)
• مومتازون (Elocon)
• تریامسینولون

تثبیت کننده های ماست سل

تثبیت کننده های ماست سل باعث آزاد شدن مواد شیمیایی در سیستم ایمنی بدن می شوند- که به واکنش های آلرژیک کمک می کنند. این داروها به طور کلی بی خطر هستند اما معمولاً برای ایجاد اثر کامل، باید چند روز مصرف شوند. معمولاً در مواقعی که آنتی هیستامین ها اثر نکنند یا به خوبی تحمل نشوند، از آنها استفاده می شود.

اسپری بینی

اسپری بینی بدون نسخه شامل کرومولین (Nasalcrom) است.

قطره چشمی

قطره های چشم تجویزی شامل موارد زیر است:

• کرومولین (Crolom)
• لودوکسامید (آلومید)
• ندوکرومیل (آلوکریل)

مهارکننده های لکوترین

مهار کننده لکوترین یک داروی تجویزی است که مواد شیمیایی ایجاد کننده علامت (به نام لکوترین ها) را مسدود می کند. این داروی خوراکی علائم و نشانه های آلرژی از جمله احتقان، آبریزش بینی و عطسه را تسکین می دهد. تنها یک نوع از این دارو یعنی مونته لوکاست، برای درمان تب یونجه تأیید شده است.

مهارکننده های لکوترین در برخی از افراد، می تواند باعث علائم روانشناختی چون اضطراب، افسردگی، رویاهای عجیب، مشکلات خواب و افکار خودکشی شوند.

آلرژن ایمونوتراپی

ایمونوتراپی، با دقت زمان بندی شده و در معرض آلرژن ها- به ویژه مواردی که اجتناب از آنها دشوار است- مانند گرده ها، کنه های گرد و غبار و کپک های قارچی، به تدریج افزایش می یابد. هدف آموزش سیستم ایمنی بدن برای عدم واکنش به این آلرژن هاست.

در مواردی که سایر درمان ها مؤثر واقع نشوند یا قابل تحمل نباشند، ممکن است از ایمونوتراپی استفاده شود. همچنین این نوع درمان در کاهش علائم آسم در برخی از بیماران مفید است.

شات

ایمونوتراپی ممکن است به صورت یک سری از تزریقات- معمولاً یک یا دو بار در هفته- انجام شود. دوز آن ممکن است براساس تحمل بیمار در هر هفته یا هر دو هفته افزایش یابد.

عوارض جانبی آن ممکن است شامل تحریک محل تزریق و علائم آلرژی مانند عطسه، احتقان یا کهیر باشد. به ندرت، شات های آلرژی می توانند باعث آنافیلاکسی شوند- یک واکنش ناگهانی تهدید کننده زندگی که باعث تورم در گلو، مشکلات تنفسی و سایر علائم و نشانه ها می شود.

آلرژن ایمونوتراپی زیرزبانی (SLIT)

با استفاده از این نوع ایمونوتراپی، یک قرص مبتنی بر حساسیت زایی را زیر زبان قرار می دهند تا جذب شود. نشان داده شده است که این روش درمانی باعث کاهش آبریزش بینی، احتقان، سوزش چشم و سایر علائم مرتبط با تب یونجه می شود. همچنین علائم آسم را بهبود می بخشد.

داروهای بیولوژیکی

برخی از داروها یک واکنش خاص در سیستم ایمنی بدن را هدف قرار می دهند و سعی می کنند تا از بروز آن جلوگیری کنند. این داروها به صورت تزریقی ارائه می شوند و شامل دوپیلوماب (Dupixent) برای درمان واکنش های آلرژیک پوستی و اومالیزوماب (Xolair)  برای درمان آسم یا کهیر است در حالی که سایر داروها کمکی نمی کنند.

عوارض جانبی داروهای بیولوژیکی ممکن است شامل قرمزی، خارش یا تحریک چشم و تحریک محل تزریق باشد.

شات های اضطراری اپی نفرین

شات های اپی نفرین برای درمان آنافیلاکسی استفاده می شود. این دارو با سرنگ تزریق می شود.

منبع: mayoclinic.org